Islık Sesleri 2 Şiiri - İbrahim İmer

Hani okşamadığın saçlarım varya.
Şimdi Kızım “baba” diyor
“Baba bak! yıldız topluyorum saçlarından”
ve ben ıslık seslerine inat
şiirlerle yürüyorum şehir şehir.

Kulaklarımda çınlarken ıslık sesleri
Hala notasız
Ve ben
Detone sesimle kendimi tekrarlıyorum
Her adımda yaşamaya inat ve yokluğunu kabul ederek.

Güz turunç yapraklarını ayaklarıma serperken
İncire ve zeytine inat
Rüzgar savuruyor tel tel kalan saçlarımı
Ve ben
Şehrin kalabalık kaldırımlarında
Ritimsiz
Sevdiğin türküyü notasız söyleyerek
Duymak istemeyenlere inat.
Yürüyorum

Vakit geldi yine
Duyuyor musun?
Adını sayıklıyor gibi semasında bu şehrin.
Minarelerde Müezzinler ölüyü anlatıyor
Bel ki de bir efsane şimdi topal hoca
Ölüler onu çağırıyor
Gassallara inat.

***
ben şimdi gözyaşlarını
başında dikili taşa
damıtıyorum.
Hasretine inat.

Bir tek gerçek var ben onu biliyorum
Yokluğunun armağanıdır
Sevgi selinde hüzün akan
Soğuk koridorlar

Ankara, 01.12.2010