Islık çal Şiiri - Ufuk Nazım

Islık çal
Küçük kız
Karanlığında gecenin.

Islık çalki
Yüzünden güneşler geçsin
Dağılsın kara bulutlar.

Sokaktan geçerken
Dalmadan düşüncelere
Islık çal küçük kız.

Okula giderken
Girmeden o kara sınıfa
Islık çal.

Unuttuğunda zamanın
O en güzel isimlerini
Islık çal yeter onlara.

Sıkıldığında canın
Islık çal
Ben hemen geleceğim.

Baban kızdığında annene
Gözyaşları gelmeden evine
Sen ıslık çal.

Seni uykularından
Uyandıracak belki
Bu ıslıklar.

İzlediğin bu hayat
Senin değil bil
Ve ıslık çal küçük kız.

Yaşamak lazım
Kulaklara
Islıklar çalıp;

Derin uykuları
Islıklarla
Dağıtmak lazım.

Bırak saçlarını
Islıklar tarasın
Buklelerine bir güneş asılsın.

Bir gün rüzgarlarda
Islıklarını çalacak
Uyandırmak için insanlığı.

O güne kadar
Sen ıslıklar çalacaksın
Karanlığa karşı küçük kız.