Bir ıslık sesi dışarıda
Seni bana çağırıyor adeta.
İlk olarak ıslık çalmayı benden öğrenmiştin,
İlk olarak acı çekmeyi bana öğretmiştin.
Ve sevmeyi, umursanmamayı, sessiz kalmayı,
Bağlanmamayı kaybetme korkusundan,
Çığlık atmayı boşluğa umutsuzluktan.
Şarkı söylemeyi duygu katarak.
Batan güne karşı kürek çeken
Balıkçıya hayran bakmayı...
Sen benden tek şey öğrendin,
Çok fazla şefkat aldın.
Oysa ben senden
Hayat dersi aldım...
Sevim ATAN
16.05.1999
Kayıt Tarihi : 24.11.2004 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selamlar
TÜM YORUMLAR (2)