Islık Şiiri - Zübeyde Yılmaz

Geceme aldım seni ben
şimal rüzgarına inat...
Ta göbeğine, uçuk kaçık sen düşlerinle...
Düşlerimde büyüttüğüm
Karanlığımda suladığım kardelenim...

Toprağın kokusu sende
Dağda eriyen açlığın
Bir avuç umudu oldun
Yangına yangın
Denizimin suyunu kuruttun...

Kuzuların sesinde yanık ezgin
Çobansı sevdanın ortasında meze
Kuruyan çatlaklara katık belkide
Islığında kaybolduğum....

Artımda eksilenim restlerle
Dengemi bozduğum....

Bekle gökyüzündeyim
İnermiyim bilmem...
Mavi sende,toprağın kahvesine karışırmı
Sus...Sorma...Şimdilik bilemem...

Bekle veda etmedim,dönerim
İstemler çaresiz kendi içimde
Zor,yorgunum bilki med-cezirlerdeyim...

ıslığına devam et
Belkide arsızca koşarak sana gelirim...