Islık Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

güzel günlerimiz yola düşüp gittiler
bal damlası gecelerimizi ardlarında bırakarak
hatırlara karıştılar,bal acıdı....
kömür sökülür gibi sökülüyor yüreğim göğsüm dağından
karanlıklar etime yumulmuş...
göğsüm sabır dağım,sustukça susuyor katılaşıyor
kapatıyor yollarını alıp başını çıkmalara...
sol yanım suskun kentim,ahraz dünyam
dilim çürümüş, saçlarım kocamışlar
alnım kapalı gökyüzü ışıklarını yemiş gözlerimin
kirpiklerim bulut bulut,
dokunsan boşalacak uçlarından kan damlaları
bakımsız yalnızlığıma...
gözlerin şairin mezar yeridir,efkar demliyor
yalnızlığım,yürek acısı yalnızlığım...
bir aşka çalışmayı unutmuş azap ortağı
yangın yeri yüreğimle...
vaktidir serseri ıslık gibi türküce
ateşten abdest alarak yollara düşmenin vakti...
aşk kanıyla giyimli karanlık adım adım peşimizde!

bir ıslık tutturmuş yolları adımlar
karanlık geceler bitecek diye
birazcık tedirgin biraz keder yürekte
ıslığın elleri türkünün cebinde

yıldızlara bakıp dilek tutarak
olmadık düşlerle kendini avutarak
dudağında tütün gözlerinde güzün
yapraklar misali yolda savrularak
dudağında tütün gözlerinde hüzün
elleri cebinde türkü tutturarak

çare tükenmişse elbet yol çaredir
elahar gözlerin hare haredir
ayrılık elinden yürek pür yaredir
yollara düşmenin vakti gelmiştir
seyduna elinden yürek biçaredir
vaktidir yollara düşmenin vakti