Islanmıyorum ...

Bana biri dur demese,
kalbimin en ücra köşelerinde
Kendi masalımı okurdum..
Ama dış dünya
Bana gel gel diyor!
Boğazıma kadar,
Gömülmüşüm aşka..
Ama artık beyaz değiller,
Gri,kırmızı,mor yaşam,
Her ton çalıyor gönlümü
Yağmurlarım yine içine akacak
Ama ıslanmıyorum...

sadece;
kırağı düşmüş bir dalda yaprağım..
üşüyorum tut ellerimi,
diyecek yürek yok yarına
Dün de bırakmalıyım yine
Toprak kokulu mevsimsiz güllerimi,
Yine hüsranım aşkta
Dünya çok hızlı değişiyor,
kirli eller yine iş başında,
Yine bana hasret,
Dağların arkasında ki yar kalıyor
Çok uzak...