Islanmış bir sonbahar kadını

Bir zamanlar
çok acı çekiyordum
sevda yüzünden
şimdi susturdum
rüzğarı
yagmuru
kilt vurdum kalbime
yinede dinmedi sancılar
ben unuturum dedim kalbime
ama unutturmuyor seni şarkılar

gözlerimdeki yaşları
birkez olsun hiç silmediler
ellerim hep boş kaldı
ne kadar beklediysem
o kadar gelmediler

aslında
hayatımda kaldırmıyor ikinci kişiyi
ben bana yetiyorum
bu asırlık şehrin karanlıgında
bende kalbimin alt nüshası var
aslı kaldı
ıslanmış bir sonbahar kadınında

bütün ömrümün sade bir ortalaması vardı
ve hiçbir zaman degişmedi
bu düpedüz bir yalnızlıktı
antalya