Islanıyordu Atatürk Şiiri - İsmet Can

Yağmuru izliyordu çocuk
Odasının penceresinden
Ve evi, tam karşısındaydı
Gittiği okulun
Bakışları akşamın karanlığında sabitlenmişti
Okulun bahçesine doğru
Çok seviyordu yağmuru
Fakat bir sorun vardı
Büst
Atatürk büst
Islanıyordu Atatürk yağmurda
Atatürk’ü de seviyordu yağmur gibi
Çaresiz gözlerle izliyordu
Islanışını Atatürk’ün
Gönlü razı değildi onun ıslanmasına

Ve aklına bir fikir geldi
Babasının ceketini ve şapkasını kavradı
Askıdan
Okulun bahçesine yöneldi
Koşarak
Demir kapıyı aştı çabucak
Giydirdi babasının ceketini ve şapkası
Atatürk’e

Karşısına geçerek gülümsedi
Mutlulukla
Daha hoş olmuştu böyle
Atatürk
Fakat bu kez kendi ıslanıyordu
Yağmurda
Hâlbuki bu hiç umurunda değildi
Onun
Nasıl olsa ıslanmıyordu ya
Atatürk