Çiseleyen yağmur ıslatırken yüzümü,
Ellerim cebimde yürümeye çalışıyorum.
Islaklığımı unuttum.Üşümüş bedenimi,
İçimin yangını ile hayata gülümsüyorum.
Gökyüzü ağlıyor inceden,
Sessizlik bozuldu rüzgarın öfkesinden,
Hangimizin öfkesi daha büyük,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta