ISLANDIKÇA
Islatıyordu…
İsmini yazdığım buğulu camları, sesini dinliyordum yağmurun.
Gıcırtılı seslerle bozuyordu
odamın sessizliğini tahta iskemle.
Pencereye uzanıyordum!
Sokaklar intihar sessizliğinde...
Yağmur dinmeye başlamıştı ki,
şimşekler ardı ardına,
sataşıyordu sessizliğe.
Yine başlamıştı yağmur.
Koşar adımlarla ıslanmamak için,
koşuyordu iki kişi!
İşin garip tarafı ıslaktılar.
Kırmızı topraklı damların,
esaretine değiyordu damlalar.
Yağmur yağdıkça…
Işıklar yanıp, akşam çatıyor,
sükût ve yalnız bir gecede boğuluyordu sensizlik.
İlerliyordu zaman,
yağmur yağdıkça,
İsmini ıslatıyordu.
Kayıt Tarihi : 21.4.2019 18:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!