Islan Ey Dünya Şiiri - Berkan Korkmaz

Yağıyor ki doldururcasına derin kuyuları ağzına kadar
Aklayabilsin kalplerin parlak kirliliğini
Yağıyor...
Boyverebilsin diye sarı başaklar, mavi boşluğa

Yağıyor ki delicesine, siyah saçların üstüne üstüne saf Akıldan aşkı alsın
Acısıyla derbeder olacağına, yokluğuyla sarhoş olsun demeye
Yağıyor ki
Sustursun Şebnem' i derken 'iki yabancı'

Yağıyor deşercesine kara, uzun, dertli, hasret yollara
Alıyor taşını tozunu toprağını
Yağıyor ki bir teker daha kayıvermesin
Emeklerin üzerine
Yorgunlugun üzerine
Özlemin üzerine

Yağiyor boyarcasına yeşilliği, ton ton ağaçların üzerine
Siliyor... dalı, yaprağı, yemişi
Yağıyor ki hışımla,
Meyvasını taşıyan kuş, yuvasına kir bulaştırmasın

Yağıyor, yağıyor ki yüklü kalmasın
Yağıyor, yağıyor ki kara kalmasın gökyüzü...