İslambol Şiiri - Merve Karacan

Koca Fatih'in gülü,Konstantin'in mezarı,
Rabbim eksik etmesin üzerinden ezânı,
Var mı ki senden güzel,senden daha edâlı?
Olsa da çekemezdi hiçbir yiğit bu nazı.
Gururlama!
Seni güzel gösteren başındaki o taçtır,
'Eyüp' koymuş adını,o her gönle ilaçtır.
Ey Nebi! Taş da olsa ismine dayanamaz,
Bu çok ağır bir görev,Rumeli taşıyamaz.
Hala hisarlardan kılıç sesi geliyor,
Abdülhamit uzanmış Beyazıt'ı izliyor.
Ağlama Ayasofya!
Sultan Ahmet yanında,
Boyun bükme artık,selam ver padişaha,
Alamaz kimse seni dünya yere batsa da,
Arkanı dönme yeter Kabe-i Muazzam'a.
İstanbul!
Yurdun inci küpesi,
Son Nebi'nin müjdesi,
Fatih'in sevgilisi,
Gül ne olur biraz!
Gül ki aşk yeniden uyansın,
Bülbül yine ötsün,güller yine utansın.
Söyle!
Beyoğlu bu gece yakmasın kandilleri,
Ay ışığı,deniz fenerleri yeter.
Denizde bir âhu ki susmuş dilleri,
Ey gözel gözlü! Nedir bu keder?
Sus! Sus İstanbul!
Aziz Mahmut Hüdai Kur'an okuyor,
Gökten tayfa tayfa melek iniyor.
Ey kutsal şehir,ne mutlu sana,
Bağrındaki yaraları şehit dikiyor.
Asya'yla Avrupa'ya sanki düğüm atılmış,
Ne varsa güzel olan ondan sana katılmış,
Kader bu! Bizim olmak senin alnına yazılmış,
Seni bizden başka kim sevse,hep mezarı kazılmış.
'Ben kimim? ' diye düşündün mü hiç?
Elindeyse anlat bize,sonra paha biç.
Söyle hadi:Ben miskinin uyku dolu ömrüyüm,
Karnı aç bir babanın sevgiye tok gönlüyüm,
Ben umutsuz balıkçının ağına takılanım,
Sonra ağdan çıkıp da itilip kakılanım,
Sakat bir yavrucağın elindeki değneğim,
Hasret dolu annenin ümidine desteğim,
Namerde biçilen azaba bahaneyim,
Ezilen yiğide cennetten bir haneyim,
Ben Akşemsettin duası,
Sultan Murat rüyası,
Şehirlerin anası,
Ataların mirası,
Medine'nin evladı,
Osmanlı'nın ecdadı,
Ben ümit ve yeis,
Ben sevinç ve keder,
Ben güçlü ve yorgunum.
Beni iyi tanı genç oğlum,
Ben Türklüğe açılan en yüce kol...
Benim adım; İslambol!
04.04.06