İslambol Şiiri - İsmail Delihasan

İstanbulun şahadeti elif minarelerde alem
hilâli be bismillah noktası yıldız sıfırdaki bir an

âlem kum saatinde iki istanbul
kıyamda el bağlar suda zaman
gemilerle tarihler umuda geçer
masum mutlu dileklerim var istemesini bileceksin
hüdayi yolunda yıkanırken yaşam gelgit ol
ister kendine gel ya da git yabancılığına
galata kulesinden uç güle kız kulesine
kendi tarihinde uyuyan kadınlar
en çok istanbulda günahsız sevilir ve değerlidir

gözyaşımda guslederim
sürgün düş/ün aşk âdemiyim
kavuşmam hangi gündür
mekkede arapım cumada aydır kalbim
istanbul efendisi türküm
perşembede güneştir tenim
perşembeden cumaya yol beni çeker
yolumu aydınlatan nur
içimde yusufun kuyusunda yankılanır
sırtından yırtılan kuran
seni sana çağıran kendinde gurbettesin
insanlar kendi yalnızlığında kendini yaşar
dönüşsüz düşler şehrinde
iki kıtanın avuçlarında kalbimiz gece

aklımız gündüz güneşle aymak
hicret hem sıla sabahlarına medine gibi ay
kâbeden ciddeye anam babam
kalbim kudüste kaldı
cumartesi mısırda musanın bedeniyim
cevherinde roma bir islam şehridir
ahret resimlerinde
hakikatin gezginiyim
can/anına hoş geldin zaman
vücut nefis nefes ney dünyanın kanadına üfleriz
insan bir cümle söz kendinde üretir insanlığı
dağ adamlar gök mağaralarda
yedi tepesi hıra zeytin tur
elçimizin elçisi evinde uyur
huzurda arap camisi
sonsuz hesaplı duadır sinanın süleymaniyesi
türbelerinde ve camilerinde yaşar islambol
yeni camide aslı suretlerin
yadigârları topkapı sarayında nuru kuranın sesindeyim
muhammedin mührü kuyumda

kendimi bileceğim ilahî menzildeyim
ay gecede vahiydir sancağın kalbimizde
nefsimin ıslahında ruhumun askeriyim
kılıcı tenceresi davutun ibrahimin
mirası kün nebinin dizinin dibindeyim
ruhlarımız isanın miracında
Allah’ın zikrindeyim tövbenin kapısında
ruhumun düğünü var rabbimin aynasında
kendi düş sahnemdeyim
güzele gül derdim derdime erdim hicrete geldim
ipliğin olsaydım hakikate tutunduğum
hiçliğimde bulduğum Allah’a firardayım
yakıştırılan bizden şüphe ikilikten
inanmak hakikatten hak ile elifteyim
hakkın kula emaneti yeryüzünün kutsiyeti
insanın kalbi cenneti cennette hayaldeyim

halef selef aşkları ermiş hayallerinde
ayasofyanın rüyalarını avrupa görür
sultanahmet asyaya uyanır
fatihasıdır fatih istanbulun
küllerini yakar romanın bizansın
devlet-i âliyye-i osmâniyye türkiyede gün doğumu
türkistan türkün anası güneşe geldi
yeşil ihramlı toprağı taş plakta makber
kanadı ay yıldız kumaşa işgalinde dersaadetin
gittiler kaldı istikbale gökler atatürk
gözleri bulut dolar yağmur akar toprakları mendil tutar
damarlarında dolaşır sakarya
insanlık ırkların kardeşliğinde bir vücut olur
herkes adıyla insanlık âdem imanlı ins/an
kendi âdemine secdede
milyon taşı dünyanın başı semada dervişin
sağ elinde ay eylülün akşam ezanından
sol elinde batıdan doğan güneş nevruzun sabahından
zamanın duası avuçlarında nefesine kavuşur
yeni dünyada yeni insan yeni istanbulda
insan islamdır.