İslambol Şiiri - İsmail Nerimanoğlu

Salacaktan atacakken kuşlara yem
poz vermeyi de öğrenmiş
martıları
Üsküdarın.

Rivayetlerinde değilim
Kız Kulesi'nin.
Anılarıma saklanmış
çocukluğumun
ara sokaklarındayım.

Elimizden tutmuş annem.
Kardeşime;
- Emine, bak martılar simit istiyor!
deyişimdeki
çocuk masumiyeti...

Matematiğim anasınıfı seviyesinde...

İslambol!
Konstantiniye olalı beri görmedi
Fatih gibisini.

Bilmez mi!? Her şehrin
değmemiştir
Allah'ın Habibin'nin
dudaklarına
ismi.

O dudaklara değen ismi zikrederken;
Yahya Kemal dizeleri dolaşır
şiirimde.
"Ömrüm oldukça, gönül tahtıma keyfince kurul!"

Hani diyor ya
bir çay içiminde dost meclisinde
Ali Nâili Efendiye
Osman Attilâ:
"Yetmişinde bakire, yedisinde dul bir Şehr-i İstanbul"
Sen her dem taze gönüllerde.

Hangi hakan rûyalarında kalkmadı ki
kan ter içinde...
Ne de güzelsin ve
özlenen hasletle.

Sen feth ederken fatihini!
Feth edilmek de vardı fatihine
kaderin cilvesinde.

Bilmezsin! Eskini sevdiğim kadar sevmedim yenini!
Dediği gibi Tanpınar'ın:
Zengin ve fakirin beraber yaşadığı tertipli...
ve sen bir terkiptin hasılı.

Oturmuş
Piyer Loti'de
ararken izlerini
şiirlerde,
çayımın deminde tadını alıyorum.