İslam ve İnsan Şiiri - Safet Kuramaz

Cebel-i Rahme’de arzu, insanca
Cennetten azat yar, neler aşınca
Tövbeden çatlamış dudak, bakınca
Âdem-Havva aşkı, kalmış âlemde…

Ağlardı, gülerdi, yerdi, içerdi
Çağ değişse de insan yaşadı derdi
Her çağın âlimi-cahili vardı
Oyuncaklar farklı, aynıydı film…

Üretti tanrılar şeytan icadı
İster heykel gibi ister vaadi
Her din tahrifinde değişti adı
Birkaç fani zorba, yaptıkça zulüm!

İnsan her peygamberle ıslah edilmiş
Olmayan, afetle ah-vah serilmiş
Bir atadan ırklar özgür yayılmış
Tarih her devirde yazmış kalemle!

İyiler hak yolda, kötüler şeytan
Karşılaşır bolca amele ziyan
Has kul tövbesinde şerlide hüsran
İnsan senfonisi desenler kilim…

İnsan adaletsiz, hâkim eziyet
Yürekli iyiler, olmuş ona set
Her türlü işkence, koyulmuş diyet
Son peygamber etmiş tebliğ, azimle!

Hıra’da tevazu teslimiyeti
Cebrail’den öğren islamiyeti
Titreyen yürekte hâkimiyeti
Nefsi seyrediyorum, Kâbe önümde!

Mağara’da arzu, nurun sarışı
Her yerde başka bir izin yarışı
Bedende afiyet ruhun varışı
Misk amber burnumda, nebi gönlümde!

Asr-ı saadet ki, tertemiz mekân,
Her yerde camiler okunur ezan,
İlim Allah için dillerden sızan,
Nebi ve sahabe nazır İslam’a…

Veda haccı ibret, yüce uyarı
Geçmiş anlatılmış, ahir ayarı
Kıyamet sancılı, sur’a son yâri
Dünya kıymetsiz an salkımında!

On dört asır sonra şeytan izleri
Para, kadın, şehvet haram gizleri
Doğrudan şaşırttı aldı bizleri
Bel altı eğlence, eder mahkûmu!

Misyoner suçlumu, faydasız ölse
Amel edebiyatı yangında külse…
Kıyamet yaşanır küçük ecelle
Silkinip tez canla, keşfet doğumu!

Işınlansak varmı bize faydası?
Fatih’in fethinin moral yaması!
Vatandan önce amel cilası,
Hakk’ın elinde her şey, kalmaz yarım!

Hidayet Allah’tan, tebliğ vazife
Âdem’den beridir benzer latife,
İnsan senfonisi esnek kadife,
Gözde perde hep var, beklerken makam!