İslam Coğrafyasında Çocuk Olmak

Ben İslam coğrafyasının mazlum çocuğuyum,
Özgürlüğe uçamayan kanadı kırık kuşuyum.
Silahların gölgesinde mahpus idam mahkumuyum.
Ölümden kaçış, bildiğim tek oyunum.

Yüzümde keder ırmaklarının derin çizgileri,
İçinde yol alır acılarımın sefinesi.
Kaybettiklerimin ateşi dağlar bağrımı.
Yanar gönlümdeki umudumun dünyası.

Devlerin savaşında eziliyor İslam’ın çiçekleri
Gözlerimden eksik olmuyor kanlı yaşı.
Ayaklarımda zulmün prangası,
Başımda sallanır kılıcı.
Ensemde ise ölümün soğuk nefesi.

Bedenim, acı hikayemin aynası.
Zulmün girdabında çabalarım,
kifayetsiz karınca kulacı.
Anne şefkatiyle yoğrulmuş bedenim.
Zalimin kıskacında kapanıyor gözlerim.

Bağırsam da çağırsam da nafile,
Dillere alınmaz halim acılı kelime.
Ölümün kanlı dumanı yükseliyor göğe.
Su serpen yok mazlumu yakan ateşe.

Kapanıyor gözlerim, uçuyorum özgürlüğe.
Arkamda sönmüş ocakları,
Her santimine hatıralarımın sindiği yolları,
Toprağa düşmüş cansız bedenleri,
Tarumar olmuş biricik memleketimden
Duyulmayan sessiz çığlıklar yükselirken
Bırakıp da gidiyorum.

Ben İslam coğrafyasının mazlum çocuğu,
Çocukluğunu yaşayamayan öksüzü,yetimi!

08.05.2015/Adana