İslam Şiiri - Afşin Dualı

Geceyi yarıp, içinden çıkaran gündüzü,
Barışı korumanın zırhına, İslam dedi Sultan,
Merhamet eyleyip, kıyamet vaktini bekleyen Rahman,
Ardı sıra gezegenleri sıralayan,
Uçsuz bucaksız gökleri yaratan..

Zalim oldu nefis, terbiye et,
Afşin oldu sefil, mukayese et,
Dön gel artık yordun zamanı,
Vahim halim, huzurum yok,
Kandırıyorum kendimi bilmeli,
Dinliyorum gökyüzünü, bulmalı çareyi..

Melek vurdu bir yandan,
Şeytan güldü uzaklardan,
Yakınlar uzaklaşıyor durmadan,
İslam'ı şiar edinmiş bilgelik,
Kafirliğe özenmiş ahvale bak..

Sahiller dolmuş, nesli sefil,
Dışarda müslüman, sahilde gafil,
Kişisel günah deyip şımardılar,
Şirke koştular, zevke taptılar,
Bunu tövbe ile yatıştırdılar..

Dön gel artık, şair oldu nesil,
Paraya meftun, şiiri kirlettiler,
Şeriat-ı İslam'ı nefislerine yordu,
Adem, ademliği unutup kâbil oldu..

Barış Din-i İslam,
Merhametlik ona şiar,
Adalet hükmündedir onun,
Ona ıraktır zulüm, zulme ıraktır İslam..

Dön gel artık zuhuru mehdi,
Değil midir onu bekleyenler cahil,
Medet umarlar sanki din yokmuş gibi..
Rasulullah'ı sanki yokmuş gelmemiş gibi..

Kıyamet-i beklemekteyiz ersin sona zulüm,
Sözde adaleti savunan katillere,
Güvendim amansız içimdeki hislere
Hayallerle avuttum kendimi,
Elimde ne mutluluk kaldı nede bir his,
Kalır mı yoksulun merhametine düçar olmuş koca bir hiç..

Gafil, olmaya çalışır alim,
Aşık, yok oldukça olur mu kâmil,
Nefis yoklar meyilli mi.?
Bir günah derken olur küffar cahil..

Günah derken ardından tövbe,
İki göz yaşı, pişkinlik birde,
An ki geçer unutursun güya,
Sığınırsın sonsuz Rahmete..

Allah değil oyuncak,
Haşa kullanıyorsun o nimetleri,
Bin günaha bir tövbeyle,
Pişkinlik ediyorsun birde ağlanası haline...