Islak Sonbahar Şiiri - Kadir Ercik

Bir sonbahar sabahı,
Sararmış ve dökülmüş yapraklar,
Ardı sıra kesilmeyen mutsuzluklar,
Köşeye çekilmiş ağlayan insanlar,
Hasretinden solmuş kırmızı güller,
Sesi kesilmiş bülbüller,
Ne olur söyleyin bana,
Hani nerde o gerçek sevdalar.

Eskiden sevinç göz yaşları vardı,
Şimdi ise akan damlalar isyana dair,
Sevgiliye yazılan mısralar vardı,
Aşka dair,
Sevdaya dair.

Yalan mı oldu sevdalar,
Güven ve dostluk öldü mü yoksa?
Söyleyin ne olur, söyleyin bana,
Geçmişten gelen sevinç göz yaşı pınarları,
Kurudu mu yoksa?

Ağlıyordu sonbahar,
Terkedilmiş bir bebekti,
Islak ve mis kokulu yapraklar,
Sonbahar hüzünlü,
Sonbahar veda,
Ve gençliğin unutulmaz aşkları, elveda.