Islak Sayfalar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Hayat...
Yollarda izler gibidir,
Hep rüzgarlarda silinen.

Rüzgar...
Düşen yaprağın son nefesinde,
Her faninin gölgesidir,
sayıldıkça tükenen.

Yaşamak...
Aklın gölgesinde,
insanca yaşlanmaktır.

Gönüllerde insan olabilmek,
Her gönülde kalabilmektir.
Ezeli olan Hakk'a,
kul olabilmek,
okuduğunu düşünebilmek,
Düşündüğünü anlayabilmek,
Eşyayı algılayabilmek,
Ve daima şüredenlerden olabilmek,
Yaradanı bulmak için,
Her insana akıl gerekir.

Akıl ve gönül,
Her günümde yaşlanan,
Tek gölgemdir benim.
Çatlayan toprakların arzuladığı,
Düşen yağmur taneleri gibi,
Ağlayarak bitap düşerken,
dağılsa da bedenim.

Virane bulut gölgelerinde,
Zaman tozlarında yuvarlandıkça,
Çamurlansa da beynim.

Yeter ki tozlu raflardan,
Savrulurken kelimeler,
ıslak sayfalardan,
Silinmesin asla ismim.