Islak papuçlarım vardı
Bir pirinç tarlasında
Ve duman tütüyordu
Vadide ki evde
Bu benim hayatımdı
Bulutlar geçiyordu
Kertenkelelerle sohbet etmeden
Hal hatır sormadan
Kuzucuklarla
Mevsimler geçiyordu
Ağlıyordu çocuğum
Karabaşın kulübesinde
Brüt değildi çobanın maaşı
Ve kül ağartmıyordu artık
Beyaz mendilini
Ağlama çocuğum ağlama
Papuçlarım ıslak olsada
Ellerim kuru
Isıtırım ve seni
Korurum
Korkma çoban köpeklerinden
Emanetçinin
Kayıt Tarihi : 16.2.2007 22:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!