Islak Ölüm Şiiri - Yasemin Göksel

Kumsaldayım,yürüyorum yalınayak
Elimde bana en son yolladığın resminle
Mermi gibi saplanmış bakışların kalbime
Azabını sarmalıyorum tenimin her hücresine
Lanet yalnızlığımın körkütük sarhoşuyum yine
İmini yazıyorum kumsala baştanbaşa
Mehtabın karanlık tüllerinden dikiyorum gelinliğimi
Seni sevdiğimi haykırıyorum yakamozlara
En acıdan da acı geliyor bana yokluğun,ölüm tadında
Nasıl özlüyorum seni,nasıl bir bilsen sevgilim
İçime çekiyorum yosun kokularını kokun diye
Senin yüzün oluyor baktığım her yer,her şey
Evimiz olacaktı hani,tatlı biten kavgalarımız
Varlığınla hep yanımda olacak,çok sevecektin ya beni
İçerliyorum şimdi sessiz vedasız gidişine
Yok oluyorum gün be gün kayboluyorum sensizliğinde
Olmuyor,yokluğunda hiç bir şey yapamıyorum
Ruhumda esen en son,en büyük fırtınaydın biliyorum
Uzanıyorum kumlara ıslak bir ölümü bekleyerek
Mehtap seni getiriyor,görüyorum,geliyorsun gülerek