ne kırmızı gül ne beyaz gül versen de ne mor menekşe en çok yasemen severim ben yüregimde ki kırık camlar gibi tuz buz olmuş artık yapışmaz tutkallarında faydası olmaz olsa da istemem ölümü bekler oldum ben artık ne senden ne dünyamdan beklentim kalmadı sahte yüzlerden yalanlar riyakarlardan dünyamdan hiç umudum kalmadı şimdi sarı pembe mor gülleri dersen benim için onlar deve dikeni artık hele hele yasemen mor menekşeler ben kendim toplarım koklarım içime çekerim kokusunu kendi gönül bahçemle baş başayım dünyam onlarla birde ölümü sonsuzluga gnlümde beklentilerim hiç kaldı hiçhiç
Hanım Gemici ÜzelKayıt Tarihi : 3.7.2012 14:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminiz ve o güzel duyarlı yüreğiniz
hiç incinmesin böyle güzel eserleri
bizlere sunduğun için doyulmaz bir paylaşım
yürekten alkışlıyorum sen sevgili kardeşimi
kutlarım başarılarınızın devamını dilerim
İçinde olunan mekanın/zamanın bütün yüklerini olduğu gibi itiraf eden bir şiirsel yaklaşım.
Tanrı gecinden versin o ilenç gerçeğe teslim olmayı.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (25)