Bir gün sen ve ben
İnsanlığın hüznünü taşıyan lacivert gök altında
Konuşmadan ama ağlayarak
Sessizce, sadece yürüyeceğiz.
Fark etmeden cümlelerime kondurduğum
O birinci tekil çoktan uçup gitmiş olacak
Varlığın varlığıma anlam katmış,
Sen ruhuma güneşin yağmura karıştığı gibi geleceksin.
İşte o vakit sen ve ben
Adını bilmediğimiz ve bilmezden geldiğimiz
Yoğurt kovalarında gül yetiştirilen
Loş sokaklarda ağlayarak yürüyeceğiz...
(15 Mayıs 2014)
Kayıt Tarihi : 8.8.2014 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)