Islak Kaldırımlar

Yürüdüğüm kaldırımlar,sensiz daima sessiz.
Adımlarımla yoruldu gölgem,kaldım nefessiz.
Çaresizim,avareyim,bil ki hem de kimsesiz.
Islak kaldırımlara düştü gölgem,inan çaresiz.

Örgülü saçların gibidir,kına rengiyle akşamlar.
Gördüm caddelerimde,yanarken kızıl lambalar.
Sefaletime ağlarken yandı,şu ıslak kaldırımlar.
Yere düşen gölgelere her bastığımda ağladılar.

Divane gönlümün sultanı ol,desem gelir misin?
Göz yaşlarımı,ıslanan kaldırımlardan siler misin?
Gecenin duvarlarına düşen hayali,görmez misin?
Benimle ağlayan gündüzler geçti yine nerdesin?

Düşürdüğün sevgiyi aradım,ıslak kaldırımlarında.
Gördüğüm yüzlerin hayalini çizdim,tozlu yollarda.
Yürürken hep yalnız,çilelerin gölgesinde kol kola.
Kaldırımlardaki gölgem,vefalı arkadaş oldu bana.