Islak Kaldırımda Ölenler Olur

Elinde gülüne, aldanma gönül,
Gülü elindeyken solanlar olur.
Sırdaşım,yoldaşım diye güvenme,
Sana söylenecek yalanlar olur.

Her şey birden gelir, kainat olur.
Yürekler aşkı vecd ile bulur.
Dokunursa bir tını gönül teline,
Kalbinde o Bir’i, bulanlar olur.

Binlerce manâ ki,seni sen eder,
Bir yol düşün ki, seni senden eder,
Ocakta kül,dalda gül mü bilmezler?
Haline bakıp da gülenler olur.

Bir Can’la yaşarsın bütün anını,
“Canım…” dediklerin yakar canını,
Kabuk bağlamış gönül yaranı,
Dağlaya,dağlaya yakanlar olur.

Bazen erkendir ölüm,umutlarından
Yaşlar süzülse de yanaklarından,
Bir kez “Allah!...” desen dudaklarından,
Göğsünde iman ile kalanlar olur.

Ömür bir olsa da senle yan yana,
Açılır sonsuzluğun yolu bir yana,
Adın yazılırsa mezar taşına,
Üstüne toprak atıp, gidenler olur.

Demet,demet gonca güller sunarsın.
Emek verip ,gönüllere koyarsın.
Her sözün başında onu anarsın.
Seni boynu bükük koyanlar olur.

Ağlar ya insan, kimse duymasın.
Derdiyle baş başa kimse kalmasın.
Sarmışsa ruhunu koca yalnızlık,
Bir umut yollara bakanlar olur.

Bu gece ağlarsın yağmurlar gibi,
Gülemezsin belki eskisi gibi,
Kenara atılmış kimsesiz gibi,
Islak kaldırımda ölenler olur.