Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yeşilin tadını almak için,
Gözlerinden yıkanmalıyım.
Orman derinlinde uykularım,
Filizlenip yeşillenmeli, derin, derin
ONUN GÖZLERİNDE YIKANMAK...
VE SONSUZA DEK LEKESİZ BİR RESMİN EN CANLI RENGİ OLMAK....
SEVGİLER.....
Sevgi ve anlam dolu sözler muhteşem olmuş üsdadım kaleminiz daim olsun
1961 ne güzell yıllardı kimbilir!
ve bize kalanlara baktıgımda o yıllardan önce doğup o yıllarda yaşamadığıma öfkelıyım...
en güzel zamanlar sizinmiş..
duru yazmak benım ıcın belkı bundan mumkun degıl..
saygılar,
harika ...tebrik ve sevgiler üstadım..
Kemal hocam siz gerçek bir şairsiniz sizi saygı ve sevgilerimle selamlıyorum.
Yeşilin tadını almak için,
Gözlerinden yıkanmalıyım.
Orman derinlinde uykularım,
Filizlenip yeşillenmeli, derin, derin
Daha girişte 12 den vurmuşsunuz efendim.
Hayranlıkla okudum.
Yüreğinize sağlık.
Tam puanımla listemde.
Saygımla,
Celil ÇINKIR
Yeşilin tadını almak için,
Gözlerinden yıkanmalıyım.
Orman derinlinde uykularım,
Filizlenip yeşillenmeli, derin, derin
Daha girişte 12 den vurmuşsunuz efendim.
Hayranlıkla okudum.
Yüreğinize sağlık.
Tam puanımla listemde.
Saygımla,
Celil ÇINKIR
K-3 AD. Islak bakan çocuk...
Ismarlama hayatlar içinde
Isıran acılar vardır insanı
Iskaladığımız gerçeklerde
Islak gözyaşları sarar insanı
Irmak olup giden hayatımı
Irgatı olduğum tüm acıları
Irak kılmak için çıktım yola
Istırapsız mutlu yaşamlara
Irmağın derin musikilerinde
Ihlamur ağaçları esintisinde
Ivır zıvır bütün konularımı
Iskartaya çıkardığım anıları
Isırgan otlarının yanından
Ilık esen rüzgârlara saldım
Islık nağmeleriyle uğurladım
Issız görünen doğa içinde
Işıyan tüm düşüncelerimle
Israrcı değildim zorlu hayata
Iraksadım tüm zorlukları
Ilıman düşüncelerle hayata
Ismarladım tüm kolaylıkları
Işık vardı hep kalbimde
Işıksız günleri aydınlatacak
Isınma ısıtma turlarına çıktım
Işıldak yaptığım ideallerle
Israrcı düşüncelerden kaçtım
Islah ettiğim insani benliğimle
Işınladım kendimi iyiliklere
Irak durdum tüm kötülüklere
Isıran tüm dayatmalara rağmen
Işık olup aydınlanacaktım ben
Islak gözlü çocuk baktı bana
Ipıssız sokak karanlığından
Istıraplı acımasız yaşamdan
Işıyan gönlüm soğudu birden
Islandı gözlerim aniden
Işıtsam da yüreğimi ben
Işıksızdı sokaklar neden?
Islık çalan soğuk esintiden
Isırgan otu gibi tenimden
Isırıyordu hayat dişlerinden
Ilıman düşünmeye çalıştım
Issız sokaklarda yine ben
Islak bakan çocuğun gözlerinden
Islak bakarken dünyaya yeniden
Issız gönlümü azimle yeniledim
Isıttım tüm güzelliklerle yeniden
Islak bakan çocuğun gözlerine
Işıkla baktım yarınki geleceğine
Isıtmak için çocuğun gözlerini
Isıtmak için umutlarla kalbimi
Iskalanan tüm hayatlar adına
Iskartaya ayrılan umutlar adına
20.09.2006 - İzmir
Paylaşmak istedim.
Bin hüzün saklasa da bu yeşil orman
Hep seyrine dalarım, bıkıp usanmadan.
Yeşil bir deniz olur gözlerinde
Seyretmek yetmez! batar, çıkar yıkanırım,
Uzanırım çayırlara ıslak, ıslak.
Doğa sevgisinin, en hoş benzetmelerle ağırlığını gösterdiği bir şiir esasında yazılan. Oysa sevgili ormanlarımız hunharca yakılıyor, içimiz de yanıyor. Ben ıslak ıslak bakıyorum sadece. Eğitim, eğitim, eğitim diyorum ısrarla. İçten, sevgi dolu kaleminizi kutluyorum. Saygılarımla tam puan.
Yeşil umuda bakan gözler, yeşil murada giden duygulardır. değerli şairin şiiri de umut, sevgi ve özlem kokusu yaydı kır çiçekleri gibi...Yürekten kutluyorum...Saygılar...Başarı ve sağlık dileklerim sizinle
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta