Kendi küçük trajedisini yaşar insan
Yaşamla ölüm ve yorgunluk içinde boğularak
Kendine uzak düşmüşse sığamaz zamana
Büyük bir felakete dönüşüyor var olmak
İnsan kendi yolculuğunu yazıyor kitaplar dolusu
Yeni bir tevekkül halinde ilerliyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta