Islak Hüzünler Şiiri - Nevin Akbulut

Ama ıslak yastığım,
Rengi koyulaşmış

l

Gözlerime sığmayan ıslaklıklar birikti kirpiklerimde,
Önce soyundu damlalar,
Sonra bıraktı kendini her iki boşluğa
Karanlıklarda kaybolurken
Düştüler,
İntihar biriken yüzüme.

Sabah olmasını sadece güneşin sıcaklığı için bekledim
Deniz ıslatırdı gözlerimi
Güneş yakardı
Arada kurumayı dilemiştim
Olmadı.

Yastığım ıslandı
Gün yüzüne çıkamayan yüzüm
Kaçıncı kez
Islandı
Ve yaşlandı ıslaklıklardan?

Gözlerimi kapadığımda hep siyah-beyaz şarkıları dinlerim
Kelebeklerin uzun yaşadığı rüyalara göç ederim
Kanat çırparken düşlerim.

ll

Aklımın duvarında can çekişirken fikirler,
Beynimde siyah-beyazlı karıncalar dans ediyor
Her sabah bir günaydın’da akşamın karanlık hüznü var
İliklerime kadar hisseder, içime kadar çekerim.

Dokunurken hüznün ellerine
Güneş de kalan yanım yanar,
Yarım gibi.
Bir yanım yanarken,
Diğer yanımın üşümesine karışamaz yarım.

Yağmur ertesi gibidir yüreğim,
Toprak kokarım
Koklayacak toprak ararım
Hiçbir toprak da gözyaşının ıslaklığı yoktur,
Kurudur.

***

O yüzden hiçbir toprak hüzün kokmaz,
Islanmadığı için.

***

lll

Yastığımın ıslağı,
Değişen rengi kadar
Suludur kelimelerim
Yağmurdan sonra toprak kokacak kadar
Islaktır hüznüm.

Adının baş harfi adım,
Adınla konuşuyorum.
Adının baş harfi tüm kelimeler
Ve ben konuştuklarıma susuyorum.

***

Kaç kez erken uyanır kuşlar
Bıkmadan, usanmadan ne kadar durabilirler mavinin üzerinde?

***

lV

Sabah oldu yine,
U/yanma zamanı
Güneş yeniden doğarken,
Kuş gölgeleri tepemizden yükselirken.

Güneş sonrası kuruyan dudaklarım,
Susayan yüreğim.
Susan içim.
Yağmurdan sonra toprak kokan şiirlerimi
Koklamak için yürek,
Okumak için aşk gerek.

(İki Ağustos İki Bin On İki 16 00)