Islak Hatıralar Şiiri - Sebahattin Er

küçücük kutu gibi bir evimiz vardı,
pencereleri denize bakardı
gece olsun istemezdim hiç..
bir an önce güneş doğsun diye dua eder
bir gözüm açık uyurdum.

daha şafak atmadan
ben atardım kendimi dışarı..

birazdan sahildeydim işte
martılar tanırdı beni,
hepsine birer çiçek ismi vermiştim..
birinin adı gülüm dü
beyaz olan papatyam,
hele başımın üstünde dolanır dururdu ki biri..
onun adı bülbülümdü.

çok geçmeden annemin sesini duyardım
yanık,yanık çağırırdı beni,
güzel anam benim
kanaryam..
kahvaltıya dayanırdı yokluğuma ama
öğlen hiç aç bırakmazdı.

babam evde olmazdı zaten!
kereste fabrikasında sabah altı,akşam yedi
işçisiydi,
ben gelene kadar o çoktan gitmişti..
baba gibi babaydı rahmetli.

dört kardeştik
ikimiz kız,ikimiz erkek..
abim benden daha çalımlıydı!
yakışıklı,ciddi duruşlu
uzun boyluydu,
belki de bu yüzden assubay olmuştu.

kızkardeşlerim,güzellerim
baba yadigarları..
''kaderleri güzel olsun'' derler ya hani
onların ki bir türlü olmadı..
aslında
benim de olmadı..
anlatsam şimdi sayfalar sığmaz
hani eskiden yeşilçam filmleri vardı ya!
hülya koçyiğitli,ediz hun'lu
emin olun onları aratmaz..
fazlası vardır da
katiyyen onlardan aşağı kalmaz.

hani seni sevmeyeni seversin
kaza yaparsın gecenin köründe,
hamzabey köyü girişinde
hani ihanete uğrarsın..
gurbete çıkarsından tutun
olmadık yere hapis yatarsın
vesaire..vesaire.
neyse! gelelim biz sadete

bir gün savaşa gider gibi çıkıp gittim o evden
hatırlamıyorum hangi gündü,
hangi mevsim,hangi yıl..
yanımdan bir an olsun ayırmadım o ipten salıncağı
bahçesinde duruyormu şimdi bilmem..
dalında sallandığım incir ağacı.