Islak Gecede Ayak Sesleri

Kızgın metalden göğsünü gördüğüm
Günden beri cehennemin
Aklımı didikleyen ebabil kuşuna döndü zaman
Karanlıkta ıslak ayak sesleri ise duyduğum
Ve hala çürümemişse içimdeki kristal ayna
Anlamını biliyorsam mezar taşlarının
Yalnızlığına ortak ve aşinaysam yıldızların
Kör değilsem, yaşıyorsam
Biliyorum bana geliyor ve gülümsüyor köprüler
Dere boyunca akan irin kıvamında günahın
İçimdeki hacmine hiç de şaşmadan bekliyorum
Dehliz kapaklarının yerle bir olmasını
Başımı huysuz hamlet’ in yaralı omzuna yaslıyorum
Yarasalar bile ürküyor göklerin hiddetinden

Ama evet ürküyorum tanrım
Ayağıma bulaşan nemli gölgelerden kaçamıyorum
Gölgeler asla unutamaz birbirlerini demiştim
Yanılmadım işte inanmadı kimseler sanatıma
Çölün üstüne bir gergef gibi serilince serin
Gecenin dingin ve tütsülü nefesi
Anlıyorum yüreğime öbeklenen tortusunu geçmişin
Ve çözülmez bir düğüme dönüşen endişeyi
Çünkü saçlarımın evrimine engel olamıyorum
Ve sezgilerim benliğime bir sarmaşık gibi dolanınca
Seyrediyorum hayatımı ve kimliğimi inkâra kalkıyorum
Bunca talan içinde, yalan ve hırsa kafasını
Deve kuşu misali gömen ben değilim
Ne ölümler yaşadım, nasıl vuruldum oysa
Yine de yoksunum kahramanca anılmaktan

Ama müminler tanrım anlamayacaklar beni
Beni büyüten, terbiye eden, sesime renk veren
O yağmurlu geceyi hep taşıdım sırtımda
Gözlerim ıslak bu yüzden, tenim uykuya uzak
Hiçbir büyünün ihtişamı yetmedi aklımı harcamaya
Çünkü kuşku ve sorgu ile başladı elim
Bir eli tutmaya, ayaklarım merdiven çıkmaya
Yine de hazırım, hazırlıklıyım yanmaya
Ama biliyorum birbirini unutamaz gölgeler
Eli elimdeki çocukların elleri beyaz
Ve hiç çıkarmadım ıslak ruhumu
Yağmurlu bir gecenin ardından
Ah ne yazık ki yatılı bir çocuğun
Bu kadar hastalıklı olmasına sevdalarının
Âşıklar da anlam veremeyecek
Herkes deli sanacak beni tanrım
Gözlerimin içine bakmaktan korkarak.

Ben hangi şehirdeysem sokaklar linçe hazır
Hangi sokaktaysam ışıklar karartılmış
Yel değirmenlerini döven rüzgârlar bana bağrını açar
Sonra şehir akşamlarının eksik teneffüslerinde
Toprağa öyle sarılıyor ki gölgem
Ayırt edemiyor beni tanrım hiç kimse
Ayak sesleri ile irkildiğim geceden.