Islak Düşler Resimlerde Kalır

yüreğin değildi ki,
gözlerindi seni ele veren...
dar bakışlarda körelttiğimiz
yediveren gülleriydi feda ettiklerimiz

iki nokta koy istersen,
o bile yeter benim için!
seni iyi gördüğüme sevindim
yüzünün gülmesini de öyle...
aslında hepimizin içinde bir şarkı var
söylenmemiş ve içimizi acıtan...
ihtiyacımız olduğunda biteviye tekrarlanan

ruhunun ne kadar bıkkın,
bedeninin ne kadar yorgun olduğunu görsem de
içimde hala umutlarım var...
olanı biteni inkar ediyorsun kendine
herşeyi kabullenmek tek yapacağımız şey
iyiyi de, kötüyü de
sonrasını değiştirmek ise senin elinde...

saklayabilir misin gözyaşlarını şimdi?
kaç ben/i yaşıyoruz,
kaç ben/i unuttum acaba
kaç tanesini öldürdüm yüreğimde?
hem yürürken/hem biterken/ herşey içiçe..
kocaman dev bir boşluk!
ama yine de iz bırakan..
sonsuzluk desen ucu bucağı olmaz
işte o kadar çok...

ıslak düşler resimlerde kalır belki de!
ya da bize hissettirmeden çekip giderler
tek bir kelime bile söyleyemeden...
o rüzgarların sesine takılıp gittiğinde
artık bu noktada sana hoşçakal diyemeden hem de!