Soluk alamıyordu zamanın kalbi durmuştu
dudakları solmuş gözlerine korku oturmuştu
saçları karmakarışık mevsim mevsim dökülmüştü
hırçın acımasız ruhlarca durmaksızın dövülmüştü
dayanamadı bunca acıyadevriliverdi boylu bunca evrene
son yolculuğuna çıkarkern kimse yoktu yanında
bir tek yalnızlık ağlıyordu o en çok sevdiğine
ve insanlar gülüyordu delicesine kahkahalarla
ben se şaşkın gerçekleşen umutların ardından koşuyordum
tüm benliğimi anlaşılmaz çözülmez bir giz sarmıştı
sonsuz kuraklıklar lar ötesinden usul usul yağmur çiseliyordu
bilinçaltı dünyasında düşlerim mutluluktan sarhoş sırılsıklamdı
Nilgün ACAR 12.01.1978
Nilgün AcarKayıt Tarihi : 17.6.2007 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)