Islak Bir Muska Gibi Şiiri - Mustafa Yıl ...

I.
Evet gençtim ve fakat
bunun bir tek aynalar farkındaydı;
sonra olan oldu ve birden
bir sabah uyandığımda
o benim herkesten - evet yanlış duymadınız –
o benim herkesten sır gibi
içerisinde bir imparatorluk sakladığım;
o benim nice geceler boyu kaf dağının
ardındaki prensesi kurtarmak için
at binip kılıç kuşandığım
nice ejderhalarla savaşıp, bitap
zaferler kazandığım gençliğim
kırılan bir aynanın arkasındaki sırda
-ansızın- sırra kadem bastı.
Bunu gördüm!

II.
Ne ki,
geride yalnızca her kılıç darbesini
vefakar bir aşığın boynundaki ıslak
bir muska gibi taşıyan
yaralı bir yürek kaldı;
o imparatorluk günlerimden kalma
yıkık bir anıt gibi,
mağrur ve mahzun.
Evet, bunu da gördüm!

III.
Öyleyse ne yapmalıyım ben;
ne yapmam gerek şimdi;
öyle ya
kırılan kırılmış bir kez;
ve bundan böyle, -evet bundan böyle-
bu bakir sırrıma sırdaş olup
sonra bir sabah
-ansızın- kırılan ayna misali
kırılan gençliğimden geriye, ıslak
bir muska gibi
göğsümde taşıdığım yaralı
bir yürek kaldığını söyleyecek kadar
cesur davranmamın kime ne yararı olur,
söylemiş olmaktan başka.

IV.
Ama tut ki ben
göçebeliğimden kalma bir pervasızlıkla
güpegündüz
–evet hem de güpegündüz-
kalabalık bir caddenin kenarında durup
şehrin küstah ve müstehzi insanlarına
söyledim bunu;
sormazlar mı bana o vakit:
Yaralı bir yürek
hangi yaraya merhem olur.

V.
İşte o vakit
size / ne
diyebilirim:
hiç / bir
yaraya merhem olmayan ıslak
bir muska gibi göğsümde taşıdığım
o yaralı yüreğimi oracıkta bırakıp
giderken verdiğim bu savsak cevap,
-sadece yüreğimi orada bırakıp gittiğim için-
hangi yarasız,
hangi kurak
hangi çorak yüreği göğertir:
hiç / BİR YÜREĞİ belki...