Islak Bir Göl Misali Şiiri - Nazif Kara

O kadar zor ki sorması
Dilim lal olur her defasında
Sustukça büyür ihanetin yarası
Oradayım işte gölgelerin altında
Ve susuyorum ıslak bir göl misali
Üstüme düşen ay ışığı
Isıtmaya yetmiyor parıltılı hali Kandıramaz da hiçbir aşığı Geceleri paylaşırmış yalnızlığı,yalan Nasıl açıklar peki bu gülleri O güller ki yalnızlıktan solan
Paylaşsaydı ışığını bir zerre,
Solar mıydı o güller bir kerre?
Soramıyorum o yüzden dilim lal,
Keşke diyebilseydim benimle kal…