Islak anılar Şiiri - Ersin Çakmak

Ne güzeldin benim yanımdayken,
ben ne güzeldim.
Başını dizime koyup,
Seni seviyorum deyişine bir ömür verirdim.
Kaldırımlar ne güzeldi.
Her yağmur yağışında el ele tutuşup,
Dolaşırdıkya bütün sokakları,
Bazen çıkmaz bir sokakta bulurduk kendimizi,
Ve bilerek evde unuturduk şemsiyelerimizi.
Bakışıp,dakıkalarca gözlerimize,
Ağlanacak halimize gülerdik.
Ve eve gelirdik sırılsıklam.
Sen benden utanırdın ben senden,
sen şömineyi benim yakmamı isterdin,ben senin
Yine buluşurdu gözlerimiz taze fırtına tadında,
Ve karışırdı dişlerimizin titreme sesi arasına.
Ben döşemeleri ıslatırdım oturup,
sen kızardın,ve bağırırdın,
Sesin çıkmazdı kendin zor duyardın.

İşte yine yağmur mevsimi,yine o çıkmaz sokak,
kadırımlar bizim gülücüklerimize hasret.
şimdi yine evimdeyim yine ıslak,
bir sen yoksun bir sen olmadın,olmayacaksın.
Ben kendi başıma, çürürken yarınlar,
Aklımda sen karşımda alay eder benimle,
Islak anılar.