Islak Şiiri - Yavuz Ergün

ıslatırım günü,ıslatırım yalnızlığı, dağları ipince
bir akşama varırım bir gece olur ardından
bir kedi yorgun sesini ünler
hep kadınlar hüzünlenir odalarında
bir adamın durur düşüncesi sularda
durur ey gün bu bitimsiz sessizliğimde...

çalınır dağlarımın kapısı
bir kadının yüreği vurur yalnızlığı
bir çocuk çalar saatlerde güler
adamın adamın gözlerinde uykusuzluk
bir kedi yorgun sesini ünler
uzar bir gece bu sonsuz yalnızlıkta...

seni bunlar seni hep o dağlardan seni
kollarım kısa belki yorgunluktan
biraz dursam seni kokuyorum sonra
bir çocuk bağırıyor o yangın yerlerini
çizgiler çizgiler hep beni engelliyor
biri nasıl uzatıyor gecede bak nasıl ölmemi...

ıslatırım günü mayısları kendimi
bir akşama koşarım bir geceye çıkarım
ey kurtulmak ey ucsuz yenilgi
açılmaz işte dağlarımın kapısı aralanmaz
uzar o yorgun kedinin sesi
durur gün durur gece bu bitmez sessizliğimde...

Yavuz ERGÜN
Beşiktaş-1965- Soyut Dergisi-Sayı: 14.-1966