Islak Şiiri - Adnan Taş

Islak bir tenin kurumasını bekledim
Sende
Ayrılığındı çünkü ıslaklığın
Hasretindi içimdeki yangını söndüren
Sen hep öyle ıslak kal,
Hep öyle baygın.

Kurutulmuş tenlerde ıslandım
Artık ölmek korku değil ayrılık buzullarında
İçimdeki yarana demir attım
Kanat açtım aşka
Böylesi daha güzel olan hayatın
İki dağ arasında unuttum sevmeyi
Yalancı girdi düşüme,
Sevgili diye.