Işkunun Odına Düşüm Hâlümi Sor İy Habîb

Işkuñuñ odına düşüm hâlümi sor iy habîb
Derd-mendem derdüme tîmâr eyle iy tabîb

Her gice sinün cemâlüñ şavkı-y-ıla tâ-seher
İñilerem şöyle kim gül hasretinden andelîb

Senden ırah şem bigi hûn-ı dildür yidügüm
Her kişi anı yir ki ezelden aña olmışdur nasîb

Tapuña irem diyü kapuñda çoh oldum mukim
Dimedüñ bir gün ki n’eyler işigümde bu garîb

Ne aceb yansa yüzüñ şavkı-y-ıla cânum oda
Ola mı pervâneden şema düşüp yanmah acîb

Sen baña benden yahın manîde senden ben saña
Gerçi sûretde ırag itdi beni senden rakîb

ˆd bigi yanar-iken Ahmedî’nüñ nâlesin
İşiden dir “inne İbrâhîme evvâhün münîb”