Bazılarınız belki bana kızacak ama yazının tümünü okuyun da ister kızın isterseniz kızmayın.
Ben altmış yaşını devirmiş biriyim. Saçlarımın bir kısmı döküldü büyük kısmı da ağardı. Onu da değirmende ağartmadık yani.. Mafile Teyze’min "sakalınız ağarsın" sözünü şimdi daha iyi anlıyorum. Aslında bize “yaşınız uzun olsun” demek istiyormuş.
Bilmiyorum sizin başınıza hiç geldi mi ama benim başıma birkaç defa geldi. Nerede İskilipli görsem doğal olarak “Öyle mi ben de İskilipliyim” demişimdir. Tamamında gördüğüm çok soğuk davranmaları olmuştur. Özellikle İskilip’in yerlisi denilen kesim. Kendilerini bir halt sandıklarından mıdır nedir hep soğuk davrandılar. Çok şükür bir ihtiyacım olup da onlardan bir şey talep etmiş değilim ama bu yaşıma kadar gördüğüm bu. Pardon yalan söylemiş olmayım bir defa işim düştü. Onu anlatmadan geçmeyeyim madem:
1986 yılı Kasım Ayı falan. O zamanlar Ankara’da kömür kullanıyoruz. Kömüre yazıldım. İki ay sıra verdiler. Büyük oğlum yeni doğmuş. Bir an önce kömür almak istiyorum. Ağabeyim Burhan da muhtar o sıralar. Köye gitmiştim. İskilip Pancar’dan da birileri geldi. Laf lafı açında içlerinden biri “Benim eniştem Balgat Kömür Deposu'nda çalışıyor. Onun yanına git. Benim selamımı söyle. Senin kömür sıranı öne alır” dedi. Ankara’ya dönünce dediği kişinin yanına gittim. İsmail bilmem ne. Bizim yakın köylümüz. Rahmetli Ahmet amcamın da asker arkadaşının oğluymuş.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta