İskenderun Şiiri - Mehmet Fatin Baki

 Ünlü İskenderun’un canlılığına gel bak
İnsana neş’e verir cana can katar ancak.

Hiç bir yerde bulunmaz tabiat güzelliği
İklimin nerminliği, hayat lemyezelliği.

Kışları yeşil bahar, baharı yaz gibidir
Körfezin suyu oynak, bir cilvesaz gibidir.

Tanrı nasıl yarattı çiçekleri bûlarla
Bu beldeyi süsledi pınarlarla sularla.

Bir yanda mavi deniz, bir tarafta mor dağlar
Firuze gök altında renkli bulutlar ağlar.

Hercai menekşesi gibi dönen havası
Az zamanda değişir yağmurla fırtınası.

Yağmur, güneş, fırtına, istersen dolu iste
Hepsi bir günde olur, garip gelir turiste.

Denizden gelen yeller herkesi serinletir
Yarıkaya ruzgarı kavakları inletir. (*)

Yazın ılık denizde dalga köpüğü aktır
Sahildeki kumlarla çakıllar sımsıcaktır.

Yaylalarda yaşanır tabiat duyguları.
Hem ötüşen kuşları konuşan kumruları

Güzelliği emsalsiz yılın her mevsiminde
Turistik bakımından bir tanedir yüz binde

Siz de buyurun gelin görün gözlerinizle
Duygunuzu anlatın kendi sözlerinizle.

Mevlam İskenderun’u koru kışkanç gözlerden
Yektâ şehri uzak tut yalan yanlış sözlerden

Gece gündüz her yerde eğlenceye doyulmaz
Yaşamak şöyle dursun orda doğmak imtiyaz.

Öz vatana kavuştuk öğün Hataylı öğün
Beş Temmuz sabahında izci idim ben o gün.(**)

Ben asla unutmadım serin Pınarbaşını
Suyunu, çamurunu, toprağını taşını.

Hemişe gurbet elde, tüter âteş-i derun
Hasretinle yanarım sevgili İskenderun.

(*) Yarıkkaya İskenderun’un senede iki-üç gün süren
soğuk fırtınası.
(**) Beş Temmuz 1938
Nermin = yomışak
Lemyezel = sunu gelmeyen, yok olmayan
Cilvesaz = cilveli nazlı kız
Bû = güzel koku
Yektâ = tek, eşsiz, benzersiz
Âteş-i derun = yürek yanışı

Hece: 7 + 7 = 14