İşkence Şiiri - Abbas Paksoy

Tutmuş san ki, azı diş’imden.
Köle gibi, götürür beni.
Atamam ki, onu içimden.
Bir işkence, bitirir beni.

Taş’lardan, taş’a çalaraktan.
Et’imi, diftip, yolaraktan.
Can’ımı, benden alaraktan,
Bir işkence, bitirir beni.

Yemeklerim de, yâren olur.
Yatak’larım da, yılan olur.
Sevdiklerim de, yalan olur.
Bir işkence, bitirir beni.

Baş’ımda öten, baykuş gibi,
Zifiri karanlıktır, dibi.
Paksoy'um, günahsız bir sabi.
Bir işkence, bitirir beni.