İşkence Şiiri - Salih Korkmaz

Bir bez parçası
Gözlerim bağlı
Karanlığın içindeyim…

Alnımda soğuk terler
Tepemde bir ampul
Bilinmezler içindeyim…

Bedenim ıslak
Bedenim çırılçıplak.
Nasıl geldim?
Neden buradayım?
Bilmiyorum…

Ruhum savunmasız
Düşüncelerim savruk
Kedinin ağzında bir fare
Aşina suallerle muhatap oluyorum…

Bir sessizlik
Bir cehennem suskunluğu
Birazdan gelecek.
Gelecek.
Biliyorum…
...

Bekletmiyor fazla
Ve o malum ses
Önce kulaklarımda
Yaşıyorum sonra tüm benliğimde…

Bedenim titrek
Bedenim titremelerde…
Bedenim isyan
Bedenim elektriklerde…

Kahpe kahkahalar
Gelsin artık Azrail
Kendimi kaybetmek üzereyim
Gücüm tükeniyor
Yitmelerdeyim...
...

Ve o malum ses
Ölümün nefesi
Karıncalar geziniyor içimde
Edison’a lanetler ediyorum…

İki kişilik bir örgüt
Kuruluş amacımız sevda…
Bir ihanet
İhbar ediliyorum aşka…
Sorgu sual yok
Atıyorlar içeri yaka paça…

Çözülüyor dilim
Anlatıyorum…
Duymak istedikleri bunlar değil
Anlatamıyorum…

Ayrılığın namlusundan çıkan bir mermi
Yüreğimde kapanmaz yaralar
Yaraşıyor gitti gider ruhuma
Karışıyorum faili meçhul sevdalara…

Gidişin zalimin zulmüydü
Gördüğüm ölümün sıcak yüzü
Yaşamaksa
Sensiz yaşamak işkence oluyor bana…