İşkence Şiiri - Gönül Şamlı

Arzularım yerine gelir sanmıştım.
Bir anda kalbimden silecektim her şeyi.
Sevgiye inanmıştı benim şu kalbim.
Ben hep yaşamak isterdim arzuyla.
Beni bu hale koyanlar utansın.

Bir kere olsun aramazsın değimli.
Sen beni hiç sevmedin.
Ya ben bu kadar seni niye sevdim.
Artık beni özlemeye hazır ol.

Ben hep söylerdim.
Saçının beyazını sevdiğimi.
Kaşını gözünü sevdiğimi.
Benim için önemli olan
Sendeki sendin.
Artık beni özlemeye hazır ol.

Artık benim her şeyimde sen vardın.
Gündüz ayrın yaşattım.
Gece ayrı yaşattım içimde seni içimde.
Nasıl güneş dünyaya doğuyorsa,
Her sabah gözlerimi açtığımda,
Bir tek sen vardın aklımda.
Bunun adı işkence.

Unutmayı kolay mı sandın.
Unutmak artık bir işkence.
Benim için öyle.
Seni bilmem.

Bu duygu seli bana iyi ders oldu.
Daha anma adımı.
Unutmadım yalanlarını.
Bu aşk çok yaktı canımı.
Eğer bir akşam üstü göz yaşlarımı görmek istersen,
Gel beklerim..,