Dün kendime ilk defa
Sen kimsin? diye sordum.
Deniz kenarında bir çay bahçesine oturdum öyle. 4 iskemle vardı, 3ü boştu. İçimdekine çıkmasını söyledim.
Geç otur karşıma. dedim.
Konuştuk...
Konuştuk...
Konuştuk...
Ara ara sustuk. Yakaladığım en uzun arada denize daldım, en derinlerden kocaman inciler çıkardım. Karşımdakinin boynuna taktım.
Haketti. Benim haketmediklerimi, içimdeki fazlasıyla haketti.
Öyle masum, öyle dünyadan bihaber ve öyle temizdi ki...
Gelme! dedim, konuşmamız bitince.
Arkanı dön ve git!
Benim haketmediklerimi hakedeni, ben hakedebilir miydim? Kıyamadım...
Gitti sonra...
Ve sonra, 4 iskemle vardı masada, 4ü de boştu.
O sola, ben sağa dağıldık akşamüstü...
Kayıt Tarihi : 11.7.2012 16:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!