İskele ve Ramazan Şiiri - Ahmet Erinanç

Boşluk utanıyordu
O gün
gölgede kırkbeş derece sıcaklığın öğle güneşinde
iskelenin sekizinci katında,
kaba sıva atan Ramazan'ı
hiçlik
saçmalık
boşluk,yaşamın anlamsızlığı
seyrediyordu.
Sekizinci kat,
Yirmibeş santimlik kalas ve
üstündekinin ayağı kaydırılınca
boşluk utanıverdi:
Ramazan'ın malasıyla kendisine kaba sıvayı attı.
Kabayı yumuşatan su fırçasıyla,
hiçliği soğuk sudan geçirdi.
Sıva süngerinin temiz yüzünü,
yaşamın anlamsızlık çıkıntılarında,okşaya okşaya
dolaştırarak
daireler,dünyalar çizerek,ince sıvayı tamamladığında boşluk hala utanıyordu.