İskele Simitçisi Şiiri - Tolga Aşkın Aray

Aslında ben de şaşırdım bu yürek sensizliğe nasıl dayandı?
Beşiktaş vapurundan indiğimde fark ettim dağınıklığımı,
Yokluğunda hiç kesmemiştim sakallarımı.
Simitçinin bağırışıyla toparlandım
Sana hiç söylememiştim simitçinin karakoldan eski bir arkadaş olduğunu.
Aslında hiç fark etmemiştin arkadaşlarımın çokluğunu...
Ben de şaşırdım hakkımda ne kadar da az şey biliyordun
Yokluğumu varlığıma tercih ediyordun.
Vapur sesi peşimden geliyordu yürürken
Ve biz koşmuyorduk yetişmek için
Dahası;
Artık bir sebep de yoktu koşmak için.
Kadıköy sensizlikle tanışıyordu
Sen öteki kıyıda olmayı seçtiğinden beri beni yaralıyordu.
Aslında simitçi şaşırdı irkilmeme birden
Baktığı yeni bir yüzdü
Hakkımda senden fazlasını bildiğinden
Sadece beni süzdü.
Adama selam vermemiştim
Seninle yediğimiz son simit ve vapurda içtiğimiz çaydan beri,
Seninle karşı kıyıda kaldığım günden beri.
Ne gariptir ki her şeyi biliyordu.
Hiçbir şey sormadan simit ikram ediyordu...

14 Ara.07