Bana sadece
iskele babaları denk geldi
be dostum
Bilirim babasızlığı
Anasızlığı bildiğim kadar
Bir de...,
Bir de;
kuşlardan Karga'yı bilirim
Ceviz hırsızıdır
Ve
Cevizler
Fındıklar
Fıstıklar
hep
Zenginlerindir...! ! !
Ve
Fukaralık, gariplik
Birde toplumun içine düştüğü yanılgılar
Babalar mı? o da zengin işi be dostum
Bana gelince
Ben çocukken de
Babalık yapardım kendime
Bu gün yaptığım kadar
Hiç bir zaman
Sığınmadım babalara
İskeleler hep boş kaldı benim yüzümden
Acımı yalnız çektim
Sancımı içime gömdüm
Babam içime çektiğim dumandır...
Bir de yediğim dayaktır babam
Kafa derimdeki kırıklar
Yüreğimdeki yaralar
İşte bunların çoğu babasızlıktan
Aldanmayın sakın
Ben yediğim dayaklar için asla..;
ama asla ağlamadım...
Ne karakolda
Ne sokakta
Nede evde
Ben dayaktan hiç
ama hiç ağlamadım...
Ve umarım bir gün
Bu küçük ve büyük burjuvazi
Ve bu kapital dünya babalara gelir...
:))))
20 Haziran 2016
/mrer/
Kayıt Tarihi : 5.7.2016 11:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!