İskefsir Şiiri - Mehmet Öztürk 3

Zamanla hep bağlandık, sade sana has sanma
Bana da işmar etti İskefsir denen yosma.
Ne sevdası güldürdü, ne de kahrı öldürdü,
Tiryakisi eyledi bir ömür süründürdü.
Gönül yarama hangi ilaç eylesin tesir,
Ben sana vurgunum kara sevdam İskefsir.
Mesele ne gitmekte ne de sende kalmakta,
İkisi de olmuyor, kalmışım muallakta.
Git diyorsun. Değil mi ayrılık da sevdadan,
Giderim. Sen dedin ya arkaya bakmadan.
Gel mi diyorsun? Sana yaklaşmak bile vuslat,
Vasiyetim. Beni İskefsir’e gömün evlat.
Ne senle geçer günüm ne sensiz sabahlarım,
Bana her yer İskefsir, hep onunla yaşarım.