Kıstırılmışlık Şiiri - Berna Günen

İskandil aldım mutsuzluğumdan
Makara döndü
İp boşandı
Salvo buz gibi yalnızlığıma daldı.

Vasatın ilk çağrısı
Çirkin ördek yavrusu yılları
İnsanlara teğet geçtiğim
Sonra kendi kendimi kemirmemek için.

İskandil aldım mutsuzluğumdan
Makara döndü
İp boşandı
Salvo bir sonraki katmana daldı.
Vasatla ilk tanışma
Zarın ihaneti, erilin ödlekliği
İnsanlara teğet geçmeye devam
Kendi ruhunu kemir sen, küçük sürüngen.

İskandil aldım mutsuzluğumdan
Makara döndü
İp boşandı
Salvo bir sonraki katmanı yardı.
Vasata özlem
Rahme düşmeyen döl, kendini sevdirmeyen sevgililer
Koşarak uzaklaşan umut
Aslında ne kadar da vasat her biri
Herkes gibi olmanın sancısı,
Herkes gibi olamamanın kibri.

İskandil aldım mutsuzluğumdan
Makara döndü
İp boşandı
Salvo bir sonraki katmana daldı.
Çocuk-vatan şehvetle açmış bacakları
Kendi halkı geçmişinin ırzına geçmekte
İçimde anne dehşeti, hayal meyal duyuyorum bana seslenenleri
'Sen de gelsene, sonrası çok keyifli'.
Vasat olup var olmak veya vasatı reddedip taşlanmak
Çirkin ördek yavru değil artık
Büyüdü sonsuz kibriyle ve sancısıyla
Vasata boyun eğmeyecek o
Belki de ödlekliğinden.

İskandil aldım mutsuzluğumdan
Makara döndü
İp boşandı
Salvo bir sonraki katmanı yardı.
Çirkin ördek vasat olmadı
Masaldaki kuğu da.
Çirkin ördek aklını yitirdi
Ya da belki aklı onu.
Sevemediği sevgili, sevemediği çocuk, sevemediği yaşam
Salvonun dibe vurmasını beklerken oyaladı onu
Yaşar gibi yaptı çirkin ördek inatla.

İskandil aldım mutsuzluğumdan
Makara dönüyor hâlâ
İpin sonu gelmiyor bir türlü
Salvo bir vursa artık buz gibi yalnızlığımın dibine
Hayal kırıklıklarının o derin mavisine
Ve nihayet bitse bu sancı
Adına ahlaksızca yaşam denen.