ışk ve Fahr Şiiri - Fahri Fıratoğlu

aşk keskin
limoni derinliği
vahşi ve üryan

yalnızlık derinleşir
ve düştükçe sonu olmayan
Ah sonu olmayan

insanı etten kemikten
saymam!
intihardır delilim
ya da müzmin melankoli
yakınındaki ve uzağındaki

salçalı ekmekleriyle
uçurtmaları ve sapanlarıyla
patlak topları
ve telden arabalarıyla
misket gözleriyle
kirli elbiseleriyle
insanı beşikte ve tabutta
etten, kemikten saymam...

bazen bir saniye geçmek bilmez
görecelidir zaman
zamanı saatten azade saydım
bu yüzden tarihlere aldanma!

soluklandım neşeyi
gülücükleri
bulandım neye dokunduysam
bunaldım bu durmadan biten hayatlardan
herkes kendinin yabancısı
kendine yalancı

sonra unuttum kırılmayı
parçam saydım denizi, dağı,ovayı
puştu ve namusluyu
parçam saydım
güneşi ayı ve donmuş gezegenleri
sönmüş göktaşlarının ışıklarını
tıpkı sol yanımdaki boşluk gibi
sönmüş ama ışığı hala baki...